Æ, nei.... Pabbi! Lirfan er týnd...

Lirfan hvarf áðan og ég hugsaði með mér, ,,jæja... hún hefur sennilega notað tækifærið og látið sig hverfa. Ég sneri herberginu hennar Rebekku við til að reyna að finna ,,týnda soninn" en allt kom fyrir ekki. Lirfan fannst ekki.

Svo kom ég fram í stofu og var litið í stofugluggann. Þá var hún þar á gluggakistunni. Ég velti fyrir mér langferðinni sem hún hafði lagt í en svo var eðlileg skýring á því. Börnin eru svo fyndin. Þau mega ekki vera að því að fylgjast með hvað þau gera við hlutina. Rebekka hafði semsagt skroppið með ,,lirfustrákinn" fram og gleymdi honum þar.